คำเตือน ! กลอนบทนี้แต่งมาเพื่อความสนุก เพลิดเพลิน และแต่งมาจากใจ ไม่ได้แต่งเพื่อการศึกษาแต่อย่างใด เพราะฉะนั้นถ้าในรูปภาพเขียนภาษาวิบัติ แต่งกลอนไม่คล้องจอง ไม่ถูกฉันทลักษณ์ เนื้อหาไม่สอดคล้อง ลายมืออ่านไม่ออก หรือบางท่านอาจบอกว่าเป็นกลอนที่ไร้สาระมาก ก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ เพราะกลอนบทนี้เราแต่งมาจากใจค่ะ มันเป็นความรู้สึกเล็กๆที่ออกมา....
ปล.อ่านมาถึงตอนนี้แล้ว ใครคิดจะไม่อ่านต่อ ก็ไม่ว่ากันนะคะ แต่อ่านไปแล้วอย่าว่ากันนะคะ อิอิ
กลอนนี้เป็นกลอนที่แต่งกับหมูหมู เมื่อคืนตอนตีสามค่ะ คือว่าตอนนั้นหมูหมูกำลังทำการบ้านอยู่ สงสัยขี้เกียจทำอ่ะ เลยมานั่งเล่นต่อกลอนกัน ตอนแรกแต่งไปได้สักพักละคร่า แต่ไม่ได้จด หมูหมูเค้่าบอกว่าอยากรู้ว่าผลลัพธ์จะออกมาเป็นยังไง เลยบอกให้จดและเริ่มใหม่ เราเลยจดด้วยปากกาหลายๆสีค่ะ ลายมือดูไม่ค่อยได้ แต่สีน่ารักดีนะคะ
หมูหมู : ฉันและเธอบังเอิญมาเจอกัน
เรา : เธอขบขันฉันตลอดเวลา
หมูหมู : วันแรกที่คุยกันเธอทำให้ฉันนั้นเพ้อหา
เรา : เธอทำให้ฉันคิดถึงได้ตลอดเวลา
หมูหมู : รู้บ้างไหมหนาฉันดีใจที่ได้พบเธอ
เรา : เธอทำฉันเพ้อหาเธอได้ทุกวัน
หมูหมู : แค่ได้ยินเสียงทำให้หัวใจฉัน
เรา : ไม่สามารถกลั้นความรักที่ล้นจากใจ
หมูหมู : จะทำัยังไงให้เธอกับฉัน เราได้พบกัน ใช้คำว่าแฟน
เรา : ได้เดินควงแขนไปทุกๆที่
หมูหมู : มอบสิ่งดีดีจนเต็มหัวใจ
ต่อไปหน้าสองนะคะ
หมูหมู : แค่อยากให้สน ฉันบ้างได้ไหม
เรา : ถ้าไม่สนเธอแล้วจะให้สนใคร
หมูหมู : ที่พูดไปพูดจริงใช่หลอกกัน
เรา : ฉันตื้นตันที่เธอไม่ได้หลอก
หมูหมู : ฉันอยากบอกว่าขอบคุณค่ะ (ที่เขียนข้างๆนั้นคือวันเวลาที่เขียนอยู่ในตอนนั้นค่ะ : 3/04/12 3:25)
เรา : ฉันตอบกลับว่าไม่เป็นไรจ๊ะ
หมูหมู : อ่ะนะนั่นแปลว่าเธอดีใจ ใช่ไหมๆ บอกมาซะดีดี ถ้าเธอมีหัวใจให้กัน
เรา : และแบ่งปันสิ่งดีดีมาให้
หมูหมู : แค่ความห่วงใยคำพูดหวานๆ
เรา : ที่จะสานฝันของเราให้เป็นจริง
หน้า 3 : ตอนแรกเขียนถึงแค่หน้านี้คะ แต่มีคนฮึดแต่งต่อ ห๊ะๆ
หมูหมู : ตอนนี้พยายามทำให้ทุกทุกสิ่ง
เรา : เพื่อที่เธอจะได้อิงพิงฉันได้
หมูหมู : ฉันจะเป็นดั่งเกราะเคียงคู่กาย
เรา : จะไม่ขายเธอต่อให้กับใคร
หมูหมู : รักษาไว้เหมือนหัวใจของฉันเอง
เรา : เหมือนกับเพลงที่เธอร้องให้ฉันฟัง
หมูหมู : มันดังก้องอยู่ภายในความคิด
เรา : ควบคุมจิตฉันไว้ดั่งต้องมนตรา
หมูหมู : เพ้อเห็นภาพอนาคตที่แสนสดใส
เรา : ดูเหมือนไกลแต่จริงแล้วคือทุกวัน
หมูหมู : แค่เพียงบอกว่าคะๆคิดถึงฉัน
เรา : คับๆเค้าก็คิดถึงตัวเองเหมือนกัน
หมูหมู : หลับก็ยังฝันถึงเธอนะคนดี
เรา : ฉันชอบแกล้งเธอจังคนกลัวผี ก็เธอนะตัวดี ล้อเรื่องรองเท้าฉัน
ตอนนี้ใกล้มาถึงบทสรุปแล้วค่ะ ว่าภาพรวมกลอนที่แต่งกันนั้นจะออกมาอย่างไร
หน้า 4
หมูหมู : คู่นึงเกือบตั้งสามพัน เธอบอกกับฉันว่ามันใส่สบาย
เรา : ไออุ่นรักจากเธอไม่ห่างหาย (ตอนแรกเราแต่งอันนี้อ่า แต่หมูหมูบอกว่าจะแต่งอะไรช่วยแคร์ประโยคด้านบนด้วย ห๊ะๆ เราเลยเปลี่ยนเป็นประโยคด้านล่างนี้แทนอ่ะคะ)
เรา : ก็เธอมันผีบ้าชอบตามเสื้อผ้าหาย ของคู่กายห่วงมากมายคือเสื้อเขียว
หมูหมู : ก็มันของรักมีอยู่ตัวเดียว จะไม่ให้เที่ยวตามหาได้อย่างไร
เรา : ชั่งมันจะหายก็ปล่อยมันไป (อันนี้หมูหมูช่วยแต่งให้เราอ่ะคะ ตอนนั้นดึกและ เกือบตีสี่ เราเริ่มมึนๆ เบลอๆน่ะค่ะ)
ผลลัพธ์ที่ได้ออกมาคือ เราโดนขีดเส้นใต้สีแดงไปสามขีด ส่วนหมูหมูโดนขีดเส้นใต้สีน้ำเงินไปหนึ่งขีด เค้าบอกว่าสีแดงคือขั้นโคม่า ห๊ะๆ แบบประมาณว่าแต่งอะไรไม่ได้เรื่อง ไม่สอดคล้อง ไม่ก็ไม่คล้องจองเลย อะไรประมาณเนี้ยอ่ะค่ะ ตอนแรกเราจะขีดให้หมูหมูสีดำ เพราะเส้นเลือดแดงคือเลือดดี เส้นเลือดดำคือเลือดเสีย 55 แต่เค้าไม่ยอมน่ะคะ เค้าบอกให้เราขีดสีน้ำเงิน ตอนแรกก็นึกว่าเลือดกษัตริย์ เปลี่ยนล่ะคะ เลือดไม่เหมือนมนุษย์มนา เปลี่ยนเป็นเลือดมนุษย์ต่างดาวซะเลย อิอิ
แต่งกลอนเมื่อคืนก็สนุกดี เราไม่เคยแต่งกลอนยังงี้กับใครเลยอ่ะ
และมันก็เป็นช่วงเวลาความสุขเล็กๆ ที่เพิ่มชั่วโมงแห่งความสุข ได้ยืดความแก่ไปเป็นกองเลยล่ะคะ
ถ้าใครจะลองเอาไปเล่นบ้างก็ได้นะคะ เล่นขำๆนะคะ dun take it seriously นะคะ
